Fictiedossier

Gemaakt door:

 Marit Velthuis

                                                                                                                             Klas 3T3

                                                                                                                        Datum: 21 mei 2012

1 de zakelijke gegevens.

De titel van het boek is haar naam was Sarah.

De schrijver van dit boek is Tatiana de Rosnay.

De uitgever van dit boek is Artemis en Co in het jaar 2007.

Het boek heeft 311 bladzijden.

Dit boek is in meerdere talen vertaald door: Monique Eggermont en Kitty Pouwels.

2. Samenvatting.

Het verhaal gaat over de 10 jarige Sarah. Zij wordt in de nacht van 16 juli 1942 door de Franse politie opgepakt. Samen met haar ouders wordt zij naar het wielerstation in Parijs gebracht. (Velodrome d’ Hiver).Maar niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in de ‘geheime’ kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong en de sleutel bij zich stak.

60 jaar laten krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht om een artikel over deze razzia te schrijven.

De verhalen van Sarah en Julia gaan gelijk op. Des te verder Julia met haar onderzoek komt, hoe meer je over Sarah te weten komt.

De dagen in het wielerstation zijn verschrikkelijk, veel mensen plegen zelfmoord of komen om van de honger en dorst. De mensen daar lijden onder slechte omstandigheden. Op een dag werd Sarah samen met haar ouders uit het wielerstation gehaald. Ze moesten lopen door een kleine stad, waar veel mensen hen aan hadden gekeken. Ze gingen met de trein, weg uit Parijs. Waar naartoe, dat wist niemand. Eenmaal op een terrein aangekomen werden de moeders met kinderen van de mannen gescheiden. Later werden ook de moeders bij hun kinderen weggehaald. Haar ouders heeft ze nooit meer terug gezien. In het kamp leert Sarah Rachel kennen, ze besluiten samen om te ontsnappen. En dat lukt, ze lopen zo ver mogelijk van het kamp vandaan. Totdat ze bij een groot huis aankomen, daar gaan ze in het hondenhok liggen, ze zijn namelijk doodmoe.

De volgende ochtend worden de meisjes gevonden door de bewoner, Jules. Jules en zijn vrouw Geneviéve zorgen voor de meisjes, maar dan wordt Rachel ziek. Er moet een dokter komen. Er heerst paniek in het huis, wat moeten ze doen, hun eigen dokter is er momenteel niet, dus zal er een vervanger moeten komen. Jules en Geneviéve zeggen dat de vervanger niet te vertrouwen zal zijn. En dit klopt, een paar dagen later staat de Franse politie aan de deur, Rachel wordt meegenomen. Van Sarah weet de politie niets af.

Sarah gaat samen met Jules en Geneviéve terug naar het ouderlijke huis van Sarah. Zij hopen dat Michel nog in de kast zit. Eenmaal daar aangekomen ontdekken ze dat er inmiddels een ander gezin het huis is ingetrokken. Sarah stormt de trap op naar boven, naar de geheime kast. Ze doet de deur open en daar ligt Michel.. dood.. Hij heeft het niet overleefd. Sarah voelt zich ontzettend schuldig en de bewoners schrikken zich rot.

Inmiddels is Julia Jarmond druk bezig met haar onderzoek over de razzia. Maar ook is zij druk bezig met het verbouwen van hun nieuwe huis aan de Rue de Saintonge. Julia en haar gezin gaan in het huis van haar schoonouders wonen. Ook komt ze er achter dat haar schoonfamilie een geheim bij hen draagt. Haar schoonvader (Edouard Tézac) vertelt haar over het verhaal van Sarah. Toen hij nog klein was en alleen met zijn vader thuis was, kwam er een meisje aan de deur, ze stormde naar boven en maakte daar een rare kastdeur open en vervolgens nog een. Er kwam een ontzettend vieze lucht uit, daar vonden ze een jongetje, helemaal zwart was het hoofdje. Zijn vader heeft zich hier altijd schuldig over gevoeld en hij heeft daarom ook jaren lang geld naar Jules en Geneviéve gestuurd, voor Sarah. Niemand heeft dit ooit geweten. Edouard heeft nog een envelop in de zijn kluis liggen met daarin informatie over Sarah Starzinski.

Julia gaat opzoek naar Sarah.
Ze komt achter de familienaam van Jules en zoekt hem op, hij vertelt haar dat Sarah toen ze ouder was naar Amerika is verhuisd, ze wilde het verleden vergeten. Daarna heeft hij nooit meer wat van haar gehoord.Julia heeft wel een adres gekregen waar mogelijk de man van Sarah kan wonen. Julia reist af naar Manhattan. Ze leert de nieuwe vrouw van de man Sarah kennen, de vrouw vertelt haar dat Sarah 2 jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd, door tegen een boom aan te rijden met haar auto. Julia is in shock en vertelt dat ze echt iemand moet spreken die Sarah goed heeft gekend. De vrouw geeft haar het adres van de zoon van Sarah, William. Juli reist opnieuw, samen met haar dochter, af naar Italië.

Hier ontmoet ze de zoon van Sarah. Eindelijk iemand aan wie ze het verhaal van haar familie kan vertellen. Maar dan gebeurt er iets vreselijks, William wil het verhaal van zijn moeder niet horen. Hij begrijpt het niet, zijn moeder heeft hem nooit wat over haar verleden verteld, en hoe kan iemand anders dit allemaal wel weten? Hij loopt weg en zegt dat hij Julia nooit meer wilt spreken.
Julia is inmiddels bevallen van een meisje en ligt in scheiding met haar man. Ze kan het verhaal over Sarah maar niet los laten. En ook denkt ze nog iedere dag aan William, hoe hij zich nu zou voelen. Maar dan gebeurt het, de bel van het appartement van Julia gaat en daar staat William. Hij vertelt haar dat hij gewoon even tijd voor zich zelf nodig had. Julia en William praten uren met elkaar. Totdat iedereen om hen heen vertrokken is tot de zon onderging en het licht veranderde. Totdat zij het gevoel hadden dat ze elkaar weer aan konden kijken, zonder tranen.

Biografie schrijfster

Tatiana de Rosnay is geboren op 28 september 1961 in een buitenwijk van Parijs. Zij is van Engelse, Franse en Russische afkomst. Haar vader is de Franse wetenschapper Joël de Rosnay en haar grootvader de schilder Gaëtan de Rosnay. Tatiana’s overgrootoma is de Russische actrice Natalia Rachewskïa, directeur van het Leningrad Pushkin Theater van 1925 – 1949. Tatiana’s moeder is Engelse: haar naam is Stella Jebb en ze is dochter van de diplomaat Gladwyn Jebb. Tatiana is opgegroeid in Parijs en daarna in Boston. In het begin van de jaren tachtig verhuist zij naar Engeland waar zij haar bachelor in Engelse literatuur behaalt.

In 1984 keert Tatiana terug naar Parijs waar zij voor veilinghuis Christie’s gaat werken. Daarna wordt ze vanuit Parijs redacteur voor het tijdschrift Vanity Fair tot 1993. Tatiana de Rosnay heeft acht romans gepubliceerd in Frankrijk. Haar naam was Sarah is de eerste roman die Tatiana in haar moedertaal Engels schreef. Deze roman is een groot succes en is in meer dan 33 landen verschenen. De verfilming van haar naam was Sarah met Kristin Scott Thomas. Tatjana de Rosnay woont met haar gezin in Parijs.                              

Over het boek.

A Welke illustratie staat er op de voorkant van het boek?

Op de voorkant zie je een meisje het past bij het boek omdat het verhaal vanuit Sarah en vanuit de Amerikaanse journaliste is geschreven.

B Is het boek aan iemand opgedragen?

Het boek is geschreven voor haar moeder Stella,  haar dochter Charlotte en ter nagedachtenis van Natacha haar grootmoeder.

C Beschrijf de plaatsen/landen die voorkomen in het boek.

Het verhaal speelt zich af in Parijs, maar ook in Amerika en Italië, door de reizen die journaliste Julia maakt. Zowel Julia als Sarah komen ook in Beaune de la Rolande.

D Vanuit welk perspectief is het boek geschreven?

In het boek lopen twee verhaallijnen door elkaar, per hoofdstuk afgewisseld. In het eerste hoofdstuk lees je over een joodse familie die op 16 juli 1942 wordt opgepakt en het tweede hoofdstuk gaat over een in Frankrijk wonende Amerikaanse journaliste(kom je een paar hoofdstukken later te weten) die een artikel over het Vel d’Hiv moet schrijven. Beide verhaallijnen zijn vanuit het ik-perspectief geschreven, het verhaal van de joodse familie vanuit Sarah, het verhaal van de journaliste vanuit de journaliste gezien.

Heeft het verhaal een open of een gesloten einde?

Het verhaal heeft een gesloten eind omdat je er precies achter komt wat er nu allemaal is gebeurd en William was een keer boos weggelopen bij Julia omdat hij eerst nog niks wist over de achtergrond van zijn moeder maar op het eind komt William weer terug en verteld Julia het hele verhaal over Sarah en kan Julia ook eindelijk rust krijgen en komt alles weer goed.

Leeservaring

Onderwerp

Het onderwerp van het verhaal spreekt me erg aan door de verschillende gebeurtenissen. Het verhaal heeft me ook nieuwe kanten laten zien doordat ik nog nooit had gehoord van Vel d’Hiv daardoor ben ik ook zeker aan het denken gezet. Ik had niet gedacht dat het verhaal zo eindigde, ik wist eerst niet welk boek ik moest kiezen en ben uit eindelijk op dit boek gekomen dus ik had niet gedacht dat het zo zou eindigen. Ik ben het wel eens met de mening van het verhaal want de gebeurtenissen zijn heel erg en dat is ook de mening die het verhaal met zich mee brengt. Ik ben er ook anders over gaan denken ik dacht dat Frankrijk niet veel last had van de tweede wereld oorlog maar zij hebben dit gehad. Het onderwerp wordt goed besproken onder andere doordat het verhaal twee verhaallijnen bevat en daardoor ook verrassend. De kant van de journaliste wordt vooral heel goed besproken maar ik vind dat je over Michel, het jongetje dat in de kast zit heel weinig te horen krijgt. Ik heb wel eens Oorlogswinter gelezen maar dit verhaal is echt heel ingrijpend en daardoor heel mooi, ik vind het moeilijk om tussen deze twee te kiezen maar ik vind dit boek toch wel iets leuker door de gebeurtenissen met het broertje en de journaliste.

Gebeurtenissen

Dit verhaal bevat heel veel gebeurtenissen waardoor het je blijft boeien, maar er zit zeker genoeg tempo tussen de gebeurtenissen. Het verhaal gaat vooral om de gedachten en gevoelens van de personen ik vind de nadruk die hier op wordt gelegd heel goed. De gebeurtenissen in dit boek hebben zeker indruk op me gemaakt vooral het jongetje dat in de kast wordt opgesloten doordat de rest van de familie wegblijft. De gebeurtenissen in het verhaal zijn heel geloofwaardig maar sommige gebeurtenissen zijn wel herkenbaar. Maar ondanks dat zijn de gebeurtenissen verassend en origineel. Ik heb zelf nog niet zoiets mee gemaakt wat lijkt op de gebeurtenissen maar het verhaal gaat daardoor ook meer voor me leven en het krijgt daardoor ook meer bekentenis. In het verhaal staan wel gebeurtenissen die ik mee zou willen maken vooral dat William er achter komt wat er met zijn familie is gebeurd.

Personages

De hoofdpersoon Sarah is zeker is iemand die voor me gaat leven doordat ze met een groot schuldgevoel moet zitten dat zij haar broertje heeft opgesloten maar de andere personages zijn ook wel voor mijn gaan leven. Ik kan me goed verplaatsen in de gedachtewereld van de personen in het verhaal. De hoofdpersoon is niet een persoon die voor me gaat leven doordat ze haar broertje opsluit in de kast. Ik vind het gedrag van de andere hoofdpersonen wel zoals het hoort. Julia heeft me wel beïnvloed doordat ze echt doorzet om achter de geschiedenis te komen. Het gedrag van haar heeft me dan ook aan het denken gezet. Ik kom wel genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen. Ik hoef dan ook niet veel in te vullen over het innerlijk van de personages, maar ik begrijp ze heel goed dat ligt denk ik aan de manier van schrijven en de gebeurtenissen die zich in het verhaal afspelen. De personages veranderen wel door wat ze meemaken maar dat is wel begrijpelijk na al die gebeurtenissen. Ik vind het wel onbegrijpelijk dat William weg gaat bij Julia en vervolgens weer terug komt omdat hij toch wel benieuwd is naar de geschiedenis van zijn ouders.

Bouw

Ik vind dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen. Het verhaal is spannend opgebouwd, dat maakt het wel spannend. Het verhaal heeft een ingewikkelde opbouw doordat het boek twee verhaallijnen bevat. Maar de verhaallijnen zijn goed met elkaar verbonden. Het verhaal bevat wel tijdsprongen want je gaat van de Vel d’Hiv naar Julia, de journaliste maar die maken het wel interessanter. Het verhaal heeft een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen, ik vind dit een plezierig slot doordat ze toch achter de geschiedenis komen.

Taalgebruik

Ik vind het verhaal soms wel lastig om te lezen door de verschillende verhaallijnen. De zinnen zijn wel makkelijk te lezen en het verhaal bevat weinig moeilijke woorden. Het verhaal bevat weinig beschrijvingen maar dit heeft geen gevolgen voor de leesbaarheid en het verhaaltempo. Er zitten weinig gesprekken in het verhaal maar dit is wel plezierig.

Verwerkingsopdracht

Waar ben je, mijn kleine Michel? Mijn mooie Michel.

Waar ben je nu?

Zou je me nog kennen?

Michel.

Ik, Sarah, je zus.

Die je nooit is komen halen. Die je in de kast heeft achtergelaten. Die dacht dat je veilig was.

Michel.

De jaren zijn verstreken en nog steeds heb ik de sleutel.

De sleutel van onze geheime schuilplaats.

Ik heb hem namelijk, bewaard, dag na dag, en aangeraakt terwijl ik aan jou dacht.

Vanaf 16 juli1942 is hij nooit bij me vandaag geweest.

Niemand hier weet het. Niemand hier weet iets van de sleutel, van jou.

Van jou in de kast.

Van moeder, van vader.

Van het kamp.

Van de zomer van 1942.

Van wie ik werkelijk ben.

Michel.

Niet één dag is voorbij gegaan zonder dat ik aan je dacht.

Dat ik dacht aan de rue de Saintonge 26.

Ik draag de last van jouw dood alsof het een kind is.

Die zal ik met me meedragen tot de dag dat ik sterf.

Soms wil ik sterven.

Ik kan de last van jou dood niet dragen.

Van moeders dood, van vaders dood.

Beelden van veewagens die hen naar hun dood brengen.

In gedachten hoor ik de trein, afgelopen dertig jaar heb ik hem steeds weer gehoord.

Ik kan de last van mijn verleden niet dragen.

Toch kan ik de sleutel van je kast niet weggooien.

Het is het enige concrete voorwerp, behalve je graf, dat me met jou verbindt.

Michel.

Hoe kan ik doen alsof ik een ander ben.

Hoe kan ik hen laten geloven dat ik een andere vrouw ben.

Nee, ik kan het niet vergeten.

Het stadion.

Het kamp.

De trein.

Jules en Geneviève.

Mijn kind kan het me niet doen vergeten. Ik hou van hem. Hij is mijn zoon.

Mijn man weet niet wie ik ben.

Wat mijn verhaal is.

Maar ik kan het niet vergeten.

Hierheen komen was een verschrikkeijke vergissing.

Ik dacht dat ik kon veranderen. Ik dacht dat ik het allemaal achter me zou kunnen laten.

Maar dat kan ik niet.

Ze gingen naar Auschwitz. Ze werden gedood.

Mijn broertje. Hij stierf in de kast.

Er is niets meer voor mij over.

Ik dacht van wel, maar ik had het mis.

Een kind en een echtgenoot zijn niet genoeg.

Zij weten van niets.

Ze weten niet wie ik ben.

Ze zullen het nooit weten.

Michel.

In mijn dromen kom je me halen.

Je pakt mijn had en neemt me mee.

Dit leven is een te zware last voor me.

Ik kijk naar de sleutel en ik verlang naar jou en het verleden.

Naar de rustige tijd van de onschuld, voor de oorlog.

Ik weet nu dat mijn littekens nooit zullen helen.

Ik hoop dat mijn zoon me zal vergeven.

Hij zal het nooit weten.

Niemand zou het ooit weten.

Dit past bij het verhaal doordat het de gedachten zijn van Sarah, zij zou het zo hebben kunnen ervaren. Ik heb ter inspiratie blijf het gedenken. Vergeet het nooit van Zakhor. Al. Tichkah gebruikt.